Sevgili M. Sadık Aslankara,
Hikmet Altınkaynak çok değer verdiğim bir isimdir… Çok fazla vaktinizi almak istemem ama size bir şeyler yazma ihtiyacı hissettim. Her şey bir yana; ‘Aynı Yaprakta Olmak’ı okuduğunuz, düşüncelerinizi köşenizde paylaştığınız için çok teşekkür ederim.
Neden Hikmet bey’den konuya girdim derseniz; seneler seneler önce biraz da çekingenlikle gönderdiğim şiirlerimden ‘Gülsüz Sürgünler Şehri’ni daha sonra da ‘Yaprak Yaprak’ı Hürriyet Gösteri dergisinde yayımlamıştı. Size yaşadığım heyecanımı, mutluluğumu anlatamam. Daha sonra da beni arayıp diğer şiirlerimi sormuştu. Ve ben ilk kitabımı kendisinin desteğiyle çıkarmıştım. Özel baskı bir şiir kitabı… Hürriyet matbaasında basılan: Gülsüz Sürgünler Şehri. Şiir benim özüm; bilmiyorum öyle hissediyorum. Öykü yazarken de resim yaparken de içimdeki şiir dürtüyor hep sözcükleri, renkleri.
Sizin yazınızı da Hikmet bey haber verdi, ona olan saygım inanın iyice derinleşti. Çünkü ben yazmayı gerçekten çok seven, hisseden biriyim. Ama her zaman o kadar yoğun çalıştım ki ve çalışıyorum ki hâlâ, istediğim kadar yansıtamıyorum sözcüklerimi. Elbette bu öyle bir dürtü ki sizi rahat bırakmıyor, sıkıştırıyor ve elbette kalemle buluşmanızı sağlıyor. İsterdim ki daha çok zaman ayırayım… Ama umutsuz değilim, bu yoğunlukta dahi bir şeyler üretebiliyorsam demek ki olacak, daha olacak… Ki siz aslında bana bir tokat attınız. Hiç beklemediğim bir anda. Ben yine işe kaptırmışken kendimi.
Günlük okuduğum gazetem; Cumhuriyet. Kişisel e-postama hayli geç baktığımdan Hikmet bey’in e-postasını da çok geç gördüm. Haber yetiştirmekten ( son iki yıldır bilişim sektöründe gazetecilik yapıyorum ) ‘Kitap’ ekine bakamamıştım bile. e-postayı okur okumaz peşi sıra sizin yazınızı okudum. Başa dönersek gerçekten çok heyecanlandım. Seneler seneler önce gibi. Bu kez heyecanımın içinde yüzleşme de vardı. Bu yüzden de ayrıca teşekkür ederim. Değer verip yazdığınız için. Buna ne kadar ihtiyacımız olduğunu belki de en iyi sizler bilirsiniz. Çünkü bazen en yakınlarınızdan bile ‘ses’ gelmez. Zordur bu işler. Alıştık da galiba ama yılmadık
Size sevgi ve saygılarımı iletmek istedim; bir yaprak uzatmak…
Sedef Özkan
9.6.2014