Asl’ankara’ya sevgi selamla…
…
Sevgili Yazar.
Bugünkü yazınız içimizin derin dipsularını öyle bir ırgaladı ki sormayın gitsin!…
Nereden nereye… aynı günlü Refik Durbaş yazısıyla birlikte okununca bir de …
Anıların kilerinden hayatın sofrasına taşıdığınız “fotoğraf”ların çerçevesine karıştı gitti okurunuz…
Ya da tam tersi, o karelerin çerçevesinden taşıp hayatın eşiklerine sürüklendi yeniden, sel önünde çakıl gibi… hem zaman hem zemin, hem çağ hem çerçeve açısından öyle bir denkdüşüm ki kurduğunuz, okurlarınızın toprağını altüst ettiniz esininizle, anımsatmalarınızla…
Size yeni yılın eşiğinde bir meyhane şiiri okurunuzdan (Harap Değirmen)… sağlıcakla kalınız.
Ümit Sarıaslan.
28.12.2017
Harap Değirmen
“Karpiç bitti, biz de dağıldık.”
Mehmed Kemal
Hoşçakalın başkent meyhaneleri
Alkol yalazı içinde yiten günler
Betikler bitikler
Hoşça vakitleri kaçgınlığın
Alkol şeriatinde tükenikler gücenikler
Tektekçileri başkentin
Koltuk meyhaneleri lokantalar
Tetikçisi kurbanı sofraların
Hoşçakalın başkent meyhaneleri
Kalafata çekeceğim tekneyi
Yeniyetmeler gedikliler
“Felsefeci”leri akşamların
Silinir nasılsa masalara sinmiş suretimiz
Hiç kimsenindir sandalyeler meyhanelerde
(Bir Uzaktan Bir Yakından, Filika Yayınları, İstanbul 2005).