Sevgili Sadık Aslankara,
Öykü kitabım Öteki Kâbuslar’ı değerlendiren yazınızı okur okumaz size bir teşekkür yazmaya niyetlendiğim halde, bitmek bilmeyen iş seyahatleri yüzünden Haziran başından beri neredeyse hep seferi olduğum için bir türlü fırsat bulamadım.
Sivas katliamı konulu ikinci bir yazınızda aynı kitaptaki bir öyküme değindiğinizi gördüğümde, bu gecikmem ciddi bir mahcubiyete dönüştü.
Gerçi biliyorum, öykülerimizi ve yazılarımızı takdir ya da teşekkür almak için yazmıyoruz hiçbirimiz; öte yandan, değer verdiğimiz bir edebiyatçı dostumuz tarafından yazdıklarımızın okunması, hele beğenilmesi elbette gönendirici. İşin içine bir de ayrıntılı, incelikli ve yetkin bir değerlendirme girdiğinde, yazdıklarımıza ayrı bir anlam kattığında, “iyi ki yazmışım” dedirttiğinde, işte o zaman teşekkür farz oluyor.
Öte yandan, ilk romanım Eksik Taşlar hakkında da Adam Sanat dergisinde bir yazı yazdığınızı belirtmiştiniz, oysa ben ne yazık ki o yazınızdan haberdar değildim. Bari bu kadar geciktim, önce o yazıyı bulup okuyayım, öyle yazarım, derken bugünlere geldik (üstelik ne yazık ki Adam Sanat’taki yazınıza ulaşamadım). Ancak sevgili Fethi Naci hakkında yazılanları değerlendirdiğiniz güzel yazınızda yine adımı görünce, artık daha fazla geciktirmeden teşekkürümü iletmek istedim.
Sevgilerimle.
Yiğit Bener
21.7.2012