Sevgili Sadık merhaba
Nasılsın iyi misin? diye bildik bir soruyla başlayayım iletime. Kuşkusuz iyi olmanı dilediğimi de bilmeni isterim. Cumhuriyetteki yazılarından çok okuduğunu biliyorum, çok önemli bir çalışma yapıyorsun, görüyoruz. Uzun zamandır karşılaşma şansını da yakalayamadık ama dostluk sanki budur işte.
Sana yazmazsam haksızlık yapmış olacağımı düşündüm. Nâzım’ın Bursa yıllarını anlatan belgeselini izleme şansını yakaladım çünkü. Gençlik Yaşam Merkezinde genç öğrencilere ders veriyor, bilgi aktarıyorum. Attila Aşut geldi elinde bir disketle ve tabii açıl susam açıl senin belgesel. Benim ders senin film oldu. Bilgisayarında izleyememiş teknik sorunlarını çözmek için kapmış merkeze gelmiş. Sağ olsun çocuklar halledince izlemek istedik. Önce bir Attila Bey’in o engin bilgisiyle bir Nâzım tanıtımı yaptık. Sonra da film izledik. Çakıldık kaldık. Öyle etkilendik ki, çocukların her biri Nâzım’ı -Ki bilmiyorlardı- daha yakından tanımak için kitaplarını okumak isteğiyle ayrıldılar. Öyle çok soru sordular ve kafaları öyle karıştı ve öyle hayran oldular ki anlatamam. Önemli olan Bursa’daki o günlerini orada iz bıraktığı insanların anlatmasıydı. Bu belgeseli gerçek, somut belgeli, inandırıcı yapmış. O insanları bulmanızı konuşturmanızı, yaptığı o resimleri, o insanların Nâzım’dan söz ederken gözlerinin ışımasını, insanlığının önemini izlemek müthiş duygusal bir haz yaşattı bize. Sana ve elbette aynı düşüncede olan arkadaşlarınıza öğrencilerim ve elbette kendi adıma binlerce teşekkür. Muhteşem bir çalışma yapmışsın. Sağ ol.
Attila Bey de selamlarını iletti bilmeni isterim.
Sevgili arkadaşım harikasın. Yola devam. Sana kolaylıklar dilerken sevgilerimi iletiyorum. Ankara’ya gelirsen bir kahve bahanesi yaratalım. Mayıs ayından sonra Bodrum’dayım oraya da gelirsen beklerim.
Sevgiler.. Sevgiler
inci gürbüzatik
20.3.2017