Sayfa Yazısı

“Anadili”, “anadil” sözcüklerini birer kavram bağlamında temellendirmiş, böyle girmiştik konuya. Sözlü, hatta yazılı anlatım yetenekleriyle çevrelerinde, herkesi ağzının içine baktıracak kertede…

“Sokak Türkçesiyle Yazarlık” başlıklı önceki yazımın ardından, Eva Selin’den okuduğum, “Transmedya Ekosistemine Eleştirel Bir Bakış” diyerek sunulan Transmedya Kültürü (Lejand, 2022) adlı kitabı da…

“Sokak Türkçesi” derken, “sokak İngilizcesi” vb. söyleyişlere benzer bir ayırmadan, kategorize edişten söz ediyorum.

Kanaldan kanala, siteden siteye geçip haberden habere koşuyor, büyük, sonsuz bir acıyla kıvrandığımız halde gözümüz kulağımızı, aklımız ruhumuzu yaşananlardan bir türlü ayıramıyoruz.

Bu haftanın “Sayfa Yazısı”, aynı zamanda yedinci yayın yılımızın da ilk yazısı. Böyle de olsa yazıyı, 6 Şubat 2023’teki depremin ardı sıra hiçbir zaman unutulmayacak acılarla yaşamakta olduğumuz bir…

Kendi payıma, “eleştirmen” olduğumu söylüyor değilim, yazarlığımla ilgili böyle bir niteleme getirmedim hiçbir zaman. Bunu, dışımdakiler söyledi hep. Onlar beni “eleştirmen” olarak görebilir kuşkusuz,…

Salt okuryazarlıkta yaratıcılık, metni derli toplu kurmak ya da okumaya dönük düzen getirici yaklaşım sağlamak türünde bir yaratıcılık olarak kabul edilebilir elbette.

Edebiyat alanında, özellikle öykü, roman türlerine dönük ödüllerle ilgili değinilerim olmadı değil, ancak baştan sona konuya özgülenmiş herhangi yazı kaleme almış değilim bugüne dek.

Maddi varlığını koruyup sürdürebilmek amacıyla sürekli olarak “gelecek”, “geçim”, “iş” kaygılarının pençesinde yeme, barınma, çoğalma dürtüsüyle yaşayan, bu açıdan bakıldığında kimi duyarlıkları,…

Füsun, “küçük insan” derken, “‘küçük insan’ı anlatan her öykücünün küçük insanı başka diyor” ya, edebiyat dünyamızda özellikle Sait Faik’ten Orhan Kemal’e geçen, yazın çevrelerinde “küçük adam” olarak…

Öyleyse “iyi öykü” için yazar ve okur çatalında işlerin olağan bir akışla iyi gitmesi umulur, bir sacayağını oluşturması beklenen üçüncü ayak, sonradan gelecek demektir, yani “öykü sanatı” “öyküleme”.

“Okurluk”, “yazarlık”, ister tek sözcük halinde “okuryazar” karşılığında kullanılsın isterse “okur” veya “yazar” denilerek farklı birer sözcük olarak nitelensin birbiriyle iç içe, anlamdaş düzlemde…

Önceki yazılarımın özeti bağlamında, son ikisini harmanlayıp şöyle bir önermeye varabiliriz: “Cumhuriyet, öykümüzün ulaştığı bugünkü düzeyin ana dayanağı olarak öyküde bir okur pınarı da yarattı…

Bilim, düşünce alanında olduğu gibi her sanat dalında da mayalanmanın ana bileşeni, katıksız bir “özgürlük” hep. Önceki yazımda şöyle demiştim:

İlk öykü kitabı Ah Bayım Ah (Bilgi, 1975)  yayımlandığında yazınımızdaki farklı biçemiyle öykücülüğümüzün 1970’ler yükselişinde rol oynayan kalemlerden Nazlı Eray’ın, bu kez aynı zamanda “Onur Yazarı”…

Her sanatçı, üzerinde çalıştığı her neyse; şiir, öykü, roman veya resim, müzik, tiyatro, sinema ne olursa artık, çalışmasını tamamladığını düşünüp de, buna karar verdiğinde, imza olarak kendisini…

“Sanatın –haydi alanı şimdilik biraz daraltalım: Özellikle de edebiyatın- türlü dallarında zaman zaman tıkanmalar yaşanır ve gözlenir. Kimi zaman çoğaltmacılık ve kemikleşme tehlikesinin çanlarını…

Bir yazar olarak aldığınızda, Atatürk’ün hep aynı sözleri söylediğini ya da değişke bağlamında bunları birbirinin yerine koyduğunu, bu durumun da görece tekdüzelik yansıttığını, hatta üsluba sırt…

Füsun Akatlı, öykücü, oyun yazarı, tiyatrocu Ülkü Ayvaz’ın, İşlerin Yolunda Gitmesine Engel Olan Kim? (1984) adlı öyküler toplamı üzerine kaleme aldığı yazısına şöyle giriyor:

Toplumun bütün kesimleri gördü gerçekliği, olguyla yüzleşti, yüzleşmeyi sürdürüyor. Cumhuriyet, yüzüncü yılına girerken uyanabildiysek ne âlâ! Ama uyanamadıysa eğer, yandı gülüm keten helva. Meğer…

Fuat Uzkınay’dan Nâzım Hikmet’e farklı alanlardan daha pek çok insanın katkısıyla gelişip büyüyen belgesel sinema sanatı, bundan yetmiş yıl önce bir kez daha güçlü bir soluk eşliğinde alevlendi,…

Hep birlikte bunu bekliyormuşuz meğer, karantina günleri hiç mi hiç geri gelmeyecekmiş duygusuyla her birimiz attık kendimizi dışarıya. Sinema kadar tüm etkinlikler de doludizgin bir mevsimden içeri…

Tiyatrolar arka arkaya perde açıyor, sinemalar festivallerle salonları süslüyor. Bütün sanatlar, yaşamın içinden doğdu elbette, bir öykünme, oyun temelinde. Bunlar yaşamın damıtılmasına dönük…

“Yazınsal dil”, gidip gelip üzerinde durduğum konuların başında geliyor. Kimileyin sürdürdüğüm atölye çalışmalarında arkadaşlarımla paylaştığım kendilerini anlatı kurmaya dönük bir ufka…

Kitaplar, yazarlar, dergiler, kütüphaneler yazın kılavuzumuz hep. Sonra tablolar, senfoniler, filmler, tiyatro oyunları, danslar, korolar daha neler neler, bunların her biri, yazmaya istekli, düşkün,…

Figen (Şentürk), Fadime Uslu’nun Instagram aracılığıyla gönderdiği bir ileti ulaştırdı bana, ulaştı ulaşmaya ama yanıtlamakta geç kaldım ben iletiyi. Fadime, BirGün Kitap için bir dosya…

“Yazar olmak, olabilmek için çırpınış”, buna karşılık “sona doğru” yaşanan “horgörü”; Selim İleri, C.S. (Everest, 2022) adlı öyküsünde bir yazarı, gerek kendi içinden gerekse dışarıdan kuşatıp ezen,…

On yıldır iki farklı mevsimde toplam dört ay Antalya Lara’da kalıyorum. Son gidişimde dikkatimi çekti, savaştan sıyrılmayı başarmış Ukraynalılar kıyıda sere serpe yatarken düzensiz erkek toplulukları…

Bir öykü, kendisini yeniden okutmayı, anlattıklarıyla değil anlatma biçimiyle, bu çerçevede sergilediği getirilerle başarır, tıpkı aynı fıkrayı başkalarıyla karşılaştırıldığında kendine özgü biçemiyle…

Kemal Gündüzalp’in, Öykü Dünyası adını verdiği ama henüz yayımlamadığı kitap çalışmasındaki şu satırlar dikkatimi çekti: “Her çağın bir tini vardır. Çağın tinini yaşamak bazen yanılsamalıdır. Bu…

İnsanoğlu, kendine geldiği ilk çağlarda gördüklerini yorumlamaya, bunları anlayıp kavramaya çaba harcardı, günümüzdeyse kendini göstermek, ille göstermek için çaba harcayıp buna yarayışlı gedik açmak…

Şamandan bu yana süregelen bütün anlatılar, bu temelde birer nakli “hikâye ediş” sayılabilir. Gerek “geleneksel hikâye”nin gerekse “modern hikâye”nin kökeni bu “nakl”den geliyor. “Nakl”, “nakil ile…

14 Şubat 2017’de başlamıştık yayına. Başlığa çıkardığımız, “Sitemiz her Perşembe güncellenmektedir,” notuyla birlikte. Gerçekten de o günden bugüne altı yıl içinde yüzlerce Perşembenin hiçbirinde…

Getirdiği bireysel-toplumsal özgürlük, kazandırdığı haklar, kişiliğin gelişiminde bireye yönelik katkı, sonuçta kendisini gerçekleştirebilmenin önünü özgürce açtığı için tüm yurttaşların elbette borcu…

Adı bilinen, klasikleştiği düşünülen ya da kabul edilen yazarların elinden çıkmış da olsa, imza salt bir yazara ait diye, o metnin ille “yazınsal” olarak kabul edilmesi gerekmez, çünkü her metin, onu…

Başlangıçta insan, kendisini apansız karşısında buluverdiği bir evrenle yüz yüze, iç içeydi, bu evrenle bütünleşmekten başka bir seçeneği yoktu onun. Çünkü kendisini kuşatıp kucaklayan evren nesnel…

Yazar Ackroyd, yapıtında, Laurel’ın bu anısından sonra şu yargıyı paylaşıyor bizimle: “Bu olay, Chaplin’in sıra dışı azminin ve kendine güveninin bir örneğini oluşturuyor.”

İki örnekten yola çıkarak açacağım başlıktaki konuyu. Önceki yılların birinde Oğuz Demiralp, Turgay Fişekçi, Burcu Yılmaz, bir de adını vermek istemediğim yazar, güneydeki bir kıyıda birlikte…

Vicdan Efe’nin Komşu Duvarı (NotaBene, 2022) adlı öyküler toplamını okurken fantastik evreni, bilimkurguyla içlidışlı biçemiyle “Yaşam İstasyonu” adlı öyküsü dikkatimi çekmişti. Artık “yalnızca birer…

“Belgesel sinema”, bir sinema sanatı kuşkusuz. Bilindiği üzere bilimkurgu sinemasından, bilimin nesnel verilerini kullanması gibisinden bir zorunluluk aranmıyor, yeter ki kendi içinde tutarlılık…

Bu hafta yeni bir belgeselimizle buluşturuyoruz sizleri: Rıfat Ilgaz. Yayımlanacak ilk bölüm, Rıfat’ın Cide’si… adını taşıyor. Önümüzdeki hafta yayına vereceğimiz ikinci bölümünün başlığıysa Cide’nin…

Faruk Duman, kendi roman gelişimi bağlamında sıçrama olarak alınabilecek, aynı zamanda yazınımız için farklı bir kazanç olduğu öne sürülebilecek Sus Barbatus! takım romanını noktaladı.

Aralıklarla üzerinde durduğum konulardan biri de yazarların okuma eyleminde, ayırdına varmaksızın sergilediği kuşaklar arası tutum farklılığı. Kuşak kavramı, yazınsal kuşak olarak değil de yaş…

“Aldatma”, “oyun”da anlamını üzerinde taşıyan yanıyla öne çıkıyor. Ama “ihanet” geri dönüşsüz bir olguyu işaret ediyor. Yazıya böyle girince, kimileri bunu kadın-erkek ilişkisi sarmalına dönük…

“Körelme”, “bilenme” birbirine zıt iki olgu. Ama ne denli bilenirse bilensin her körelmenin ille açılacağı umulmamalı. Öyle ya, bir “körleşme” yaşandığında, daha doğrusu artık körleşmiş biri için…

Yılların getirdiği farklı telaşlar, sorumluluk gereği öne çıkan ya da bir nedenle okumak zorunluluğu duyulan kitaplar, ister istemez çok öncelerde zaten duymaya başladığınız, bunun için fırsat…

“Tiyatro, bir eylem biçimidir,” sözü, bir bütünü, bütünsel bakışı, yaklaşımı içerecektir zorunlu olarak. Bunun, salt eylemin-hareketin kendisi, alınan ivmeye dayalı yol-mesafe, bu yolu ortaya koyan im…

“Tiyatro, bir düşünüm biçimidir,” derken bunu, dünya tiyatrosu içinde kapladığı yerden kalkarak varlığını koymuş olan bir “düşünce tiyatrosu” kavrayışına özgü yaklaşım biçimi ya da buna yönelik…

1950 Kuşağı öykücüleriyle bu yazarların öykücülükleri konusunda öyle çok yazıldı, haklarında öyle çok tartışılıp farklı yanlarından söz edildi ki, görece bugün kuşak odağında öne sürülebilecek her…

Fethi Naci, anılarında anlatır… Her yaz, bir dostunun otomobiliyle Bodrum’a inerler İstanbul’dan. Ferit Edgü’yle. Ayvalık, ortasıdır yolun. Kıyıda hep aynı yere geçerler, iki kadeh içip…

“Sandık”, evet, bireyin bir tür düşünsel-yaratısal kileri kuşkusuz, yüklüğü, bunları kucaklayıp kapsayan odası veya sıralı odaları ama belleğin bütünü, yanıcı zihin deposu, böyle bir birikimle…

“Eskimiş metin” derken, yazıldıktan sonra, pek el değmeden bir kıyıda öylece bırakılmış, derken üzerinden yıllar geçmiş öykü, roman, oyun vb. kurmaca metinleri kastettiğimi belirteyim ilkin.

Sitemiz, bu haftanın güncellemesiyle ilk beş yılını dolduruyor. Belki henüz bir elin parmakları sayısınca zamanı kapsayan bir süreci ancak ifade ediyor bu, ama önemli yine de. Ha Cumhuriyet…

Veysel, bundan önce kaleme aldığım, “Okuduğum Kitapların Okumayan Yazarları…” başlıklı yazımda paylaştığım ve kitapları üzerine dile getirdiğim görüşlere, öne sürüşlere karşı kimi yazarların bakışı,…

İlkönce şunu söyleyeyim; yazılarım nerede yayımlanıyor olursa olsun, değil mi ki altında imzam var, bana aittir, sorumluluğumu taşımakla kalmaz, aynı zamanda metin paydasında, bütün bu yazılara karşı…

Merih Nesrin Yalçın’ın Son Sardunyalar (Edebiyatist, 2021) adlı öykü kitabını okuyunca durdum, üstünkörü uzaklaştım yapıttan, yazınsal tür anlamında öyküyle roman odağında düşüncelere dalmaktan…

Herhangi ilk kitabın, ister kurmaca olarak öykü-roman türü anlatılardan isterse kurmaca dışı deneme-eleştiri metinlerinden kaynaklansın, yayımlanır yayımlanmaz yazınsal nitelik taşıyan bir yapıt…

Başkaları anlatı sanatıyla anlatma eylemini birbirine girdirebilir kolaylıkla. Ne ki yazın alanının olduğunu düşünen biri, yazınsal bağlamda “anlatı”nın ne’liği, nasıl’lığı konusunda yaşamının hiç…

Zamanın Karanlık Yüzü’nü (Çev.: Neyyire Gül Işık, YKY, 2021) okurken, Javier Marías’ın, kendisini “sahte ölümsüzlük satıcısı” (44) gibi hissettiği yönündeki sözleriyle karşılaşınca, bıyık altı…

Yazarlarımızın okuma-yazma eylemleri üzerine gözlem, izlenim, duyum, dinleme vb. yollarla kimileyin uzaktan, kimi de yakından tanıklığını yaptığım bir olgu var. Kısadan söyleyeyim; yazarlarımız,…

Yirmi yıl oluyor.   Necati Tosuner, yayıncısıyla bağlarını koparmıştı, bir süredir ne yapacağını bilemeyen, ne yapması gerektiğine bir türlü karar veremeyen yazarların çilesine benzer sıkıntılı…

Okur, iştahlıdır ama obur değildir. Okur, yeni ülkelere, kültüre, insana meraklıdır, yeni yazarlara, kitaba da. Okur, gözleri artık görmez de olsa okuma ruhuna sahiptir.

“Dergi” derken, magazinel yayınları değil sanat, kültür, özelde yazın dergilerini kastettiğim ortada. Konuya şu saptamayla girelim: “dergi”, yayın anlamında yönetilen bir “nesne”, “yönetmen”se adı…

Şu birkaç gün içinde dört “ilk kitap” okudum, ikisi öykü ikisi roman. Öyküde Emre Falay’ın: Düş Değil (Yazılama, 2021), Segâh Gümüş’ün Dört Mevsim Gazozu (Hece, 2021). Roman olarak da Ayla Önal’dan…

Her “okur”, yaşamı boyunca sürecek bireysel okuma serüveni boyunca kendi yaşam anlayışı, dünya görüşü yönünde enikonu bir okuma ağı oluşturur kendisine. Söz konusu okuma edimi, düz bir çizgide…

 “Önem” ve “değer”, ister sözcük isterse kavram bağlamında alınsın, hele kavram çifti olarak yüklendiği anlamla, düşünsel içkinlikle ister istemez dikkati çekiyor. Ancak bu öne çıkış, taşıdığı…

Kentler arası karayolları üzerine yerleştirilen, artık günümüzde yaygın söylemle her biri birer alışveriş merkezine dönüşen bu ucubeler, kuşkusuz zorunluluktan kaynaklanıyor. Bin yıllar önce de bu…

“Türkiye Cumhuriyeti” ya da kısaca “cumhuriyet” denildiğinde bundan, “Yurttaşlık Bilgisi” adlı kitabın da yazarı Mustafa Kemal Atatürk imzalı cumhuriyet ülkesini anlamak gerekiyor.

Doğrusu ya, Nasrah Nefer adını daha önce duymamıştım, Erdal Beşer’in Ruhun Ayrıksı Tangosu adlı dosyasını okurken tanıma fırsatı yakaladım. Erdal Beşer, yeğenim evet, ama yanı sıra geçmişte ortak…

Öykücüler dünyasında, Veysel Kobya’yı tanıyan var mıdır yakın çevresi dışında, bilemem. Ben onu iki yıl önce tanımıştım. Peki kim Veysel Kobya? Durun, hikâyeyi baştan kurayım. 2019…

“Yazar”la “iktidar” sözcüğü yan yana getirildiğinde, bu “siyasal” tabana dayalı algılanabiliyor kolayca. Çünkü sanatın iktidarla ilişkilenişine dönük söylem, çözümsüz bir çatışmayı, sonsuzca sürecek…

“Orhan Aydın’a Saldırı” olayını (Cumhuriyet, 14.9.2021), önce haber sitesinde okudum, sonra gazetede. Daha öncekilerde olduğu gibi. Levent Üzümcü, Müjdat Gezen, Metin Akpınar, Genco Erkal, Cihat…

 “Atölye” sözcüğünün dilimizde karşılığı, “işlik”. İşlik denildiğinde bunun ne anlama geldiğini sorgulamaya gerek kalmıyor. Ama “atölye” sözcüğünün daha sağlam bir yere oturtulabilmesi için…

Değer üretmiş, ürettiği değer aracılığıyla ülkemizin hemen her köşesine erişip, bu etkileşim temelinde sağladığı değişim, dönüşüm sonucunda neredeyse her çocuğumuza, gencimize değmiş, dokunmuş ufuk…

“Yazar”ları kuşla simgelersek, onların da uçanı, uçamayanı olduğu söylenebilir. Yazıya girerken işin başında şunu söylemekte yarar var ama: Hiç kuşkusuz uçan kuşlar hep olacaktır hayatımızda. Kendi…

Nedret Güvenç (1930-31 Temmuz 2021), Türk tiyatrosunun kuşkusuz en özgün adlarından biri olarak aramızdan ayrıldı. Onun, somut biçimde ortaya koyup arkasında bizlere bıraktığı “sanatçı kişiliği”nin…

Yazıya girerken “yazar” sözcüğünü, “yaratıcı yazar” anlamında başlığa girdiğimi, yazı boyunca bunun böyle anlaşılması gerektiğini söyleyeyim.

Bir sanatçı, ortada görünen yapıtlarıyla mı vardır yalnız, sanatına ekli hayalleri, tasarıları, umutları nereye konulabilir onun? Kendi payıma hemen eklemeliyim ki ödevim, görevim, işim, tutkum vb.…

Ferhan Şensoy’u yitirmiş olmak, herhangi bir tiyatrocuyu, oyuncuyu, yönetmeni, kuramcıyı, yöneticiyi, muhalifi vb. yitirmiş olmak anlamına gelmiyor. Ferhan Şensoy’u yitirmiş olmak, herhangi bir…

Yazına ilgi duyan ya da yazınla iyi-kötü ilişkisi olan hemen herkes beni “eleştirmen” olarak tanıyor, öyle biliyor, kim ne diyebilir? Neredeyse bir kuşağı tümden kucaklayacak yirmi yıl gibi bir…

Yıllar önce Osmangazi Üniversitesi Karşılaştırmalı Edebiyat Bölümünün çağrısıyla katıldığım bir amfi söyleşisinde dile getirdiğimde, bölümün öğretim üyesi Medine Sivri, “Olur mu öyle?” demişti.

Pek çok kişiden duymuşumdur; “atom karınca” olduğumu söylerler.   Ama iki yazar, Mucize Özünal, Halil İbrahim Özcan, telefonda ya da yüz yüze, ne zaman görüşsek, her seferinde yazınımızın “atom…

Yıl içinde yayımlanan öykü kitaplarıyla romanların toplamı kaça ulaştıı, bilen var mı? Yayıncı örgütleri de bunu yuvarlamayla verdiğine göre net bir sayıda anlaşmakta ikircim var demek ki.

yaygınlaşıp aforizmaya dönüşmüş bir söz vardır, benim de aralıklarla aktardığım. Bir Karakter Yaratmak adlı yapıtında, sanat ortamlarında atasözüne dönüşmüş biçimiyle şöyle der Stanislavski:…

Turgay Fişekçi, “Yeni yazarları benzersiz hünerle izlediğimi” yazdı Cumhuriyet Kitap’ın bir “Sunuş” notunda. Turgay’ı arayıp sordum; “Herhalde beni yüreklendirmek, yeni yazarlar konusunda daha da…

Necati Tosuner aradı, uzun uzun konuştuk telefonda. Yıl boyu böyle birkaç kez konuşuruz onunla, upuzun konuşmalar, hep edebiyat. Necati, ağabeyimdir, yalnız benim değil, yazınımızın da ağabeyidir o.…

Yazınsal açıdan kendinizi “halk yazarı” olarak konumlandırabileceğiniz gibi buna sırt da dönebilirsiniz elbette, çünkü bu, sizin kendinizi nerede konumlandıracağınıza bağlı değişiklik gösterecektir…

“Halk romancılığı” ve “halk hikâyeciliği”nden farklı anlamda aldığım “halk öykücülüğü” söylemlerinin, geçmişten günümüze yazarların bilinçaltında yattığı kestirilebilecek yaklaşımla “halk”a bakış…

Gözlemişsinizdir. Çocuklar, birinden ötekine geçerek oyunlarını sürdürürken, kurulumdan bozuluma tümünde her oyun, dikine yükseliş sergiler başlangıçta. Coşku, heyecan ortalığa yayılıp şaşırtıcı hızda…

Kadın yazarlarımız üzerine kalem oynatmalarım bir değil birkaç kitabı dolduracak boyutta diyebilirim. Gerçekten bugüne dek özellikle kadınlarla genç yazarlarımıza özel yer açtığım görülmüyor olamaz…

Johan Huizinga’nın Homo Ludens adlı yapıtı, inanın “oyun” kavramına bakışını köktenci bir tutumla değiştirirken oyun olgusuna dönük yaklaşımıyla da yaratıcı bir ufuk açtı kuşkusuz.

KAÇMAKTAN YARARLANMAYA POPÜLERLİK M.Sadık Aslankara (17.6.2021 YAZISIDIR.) Cumhuriyet’in köşe yazarlarından Deniz Yıldırım, son aylarda, cumartesileri kaleme aldığı yazılarda her edebiyatçı…

Koronavirüs salgınında kendimizin evlere kapanması yetmedi, ayırdına varmadan bizler de kalktık, tüm sanat etkinliklerini kapı ardına tıktık neredeyse.  Böylelikle sanatın toplumla arasındaki…

Pazarlarda duymuşsuzundur; diyelim domates alacaksınız, ama adamın derdi elindeki hıyarı satmaktır ille; “Domates bitti, hıyar verelim,” der, doğal bir öneri getiriyorcasına. “Tövbe tövbe,” deyip…

“Halk hikâyeciliği”, “halk öykücülüğü” deyişleri, bir kavram karmaşasına yol açsın istemem. Zaten halk hikâyeciliği denildiğinde, bu, halk edebiyatına ait bir terim ya da kavram bağlamında; halk…

“Halk romancılığı”, öteden beri söylenen, hatta yaygın kullanımı olan bir söyleyiş. Kaba genellemeyle halkın kolayca anlayabileceği roman denebilir bunun karşılığında, ancak bu deyişi, öteki anlatı…

Yazar ya da okur olmak fark etmez, kendi okurunu veya yazarını aramak, şu fani dünyada birbirine yaslanıp yol arkadaşlığı yapmak anlamına geliyor çünkü bir biçimde.

Yazarın da okurun da kendi belirlemeleri doğrultusunda arayışlarını sürdürdüğü bir etkinlik dizisi olarak alınabilir yazın yolculuğu. Önünde sonunda bir yolculuktur çünkü bu, üstelik başlangıçta…

OKURUNU ARAYAN, BULAMAYAN YAZARLAR M.Sadık Aslankara (29.4.2021 YAZISIDIR.) Her yazar, üstelik bütün yazarlık yaşamı boyunca kendi okurunu arar. Bu sözün birazı “arama” eylemidir, ancak çok…

“Rantçı” ya da “rantiyeci” derken, “-ci”, “-çı” ekleriyle bu yabancı sözcüğü bir biçimde Türkçeleştiriyoruz  aynı zamanda, “aksesuar-cı”da olduğu gibi. Ama özdeki “yabancı”lık olduğu gibi yine duruyor…