Sayfa Yazısı

Anlatma isteği, dürtüsü diyelim biz buna, aslında tutku, bir baş dönmesi, tepede durmuşken uçuruma çekilme duygusu, kişinin, kanyondaki doruk noktasında ters perendeyle aşağıya atlayıverme, kendini…

Anlatmayı seven, bu anlamda iştahı yerli yerinde buna can atan bir toplum değil miyiz? Gezeğe çıkmışçasına ulaya bezeye anlatan, kendi uyduruklarıyla durmaksızın dolaşan bir halkız ya, bu yüzden…

Herkesin hikâyesi var, bunu görmemek için kör olmalı, yoksa öylesine belirgin ki insanların artık alabildiğine dolduğu, ille yazmak istediği, sonuçta yazarak boşalmak için yer aradığı, evet bunu…

Ne öykü yayını hız kesiyor ne art arda yayımlanan ilk kitaplar ne de bunların peşine takılıp koşuya çıkmış yeni yazarlar…

Toplumda ciddi bir kesimi oluşturan insanımızın özellikle büyük baskılar yaşadığı 1980 sonrasında, kendisini bir anlatıcı konumuna alarak salt bu amacını karşılamak üzere eyleme giriştiğini, bunun…

1950 Kuşağı öykücülüğü, bunun ötesinde yazını, edebiyatı daha da ötesinde sanatı, dönemin verimleyicisi alımlayıcısı bütün halde nasıl ki kuşatıldıkları nesnel öznel koşullar çerçevesinde birlikte…

SÜREKLİ YÜKSELEN ÖYKÜ YAYINCILIĞI… M.Sadık Aslankara (01.08.2024 YAZISIDIR) Bölüm / 2010 Önceki iki hafta boyunca öykü patlaması olarak adlandırdığımız sürecin tepe…

1990 ortalarında öyküde yaşanan patlamayla başlayıp bugünlere gelinen sürece dönük on iki haftadır yani üç aydan bu yana sürdürdüğüm, cumhuriyetin ilk yüzyılındaki son, ikinci bin yıldaki ilk çeyreğe…

1990 ortalarını öykü patlamasının başlangıcı aldığımızda 2010’u da, o yıllardan bugüne yaşadığımız zaman diliminin yani yuvarlamayla son otuz yıla yayılan bu sürecin tepe noktası konumu sergilediği…

Yüzlerce değil binlerce, hatta on binlerce öykü yolcusunu getirin gözünüzün önüne. Öykünün salt okuru olmuş yığınları, bu yığınların ilgiyle yöneldiği kimi öykü yazarlarını, ama geniş kitlelerin…

Kimi öne sürüşler getirip yargıya varabilmek için bunu olanaklı kılacak verilerin yerli yerine oturtulması, yaslanılıp bağlar kurulacak ipuçlarının nesnel bir düzenek içinde tutarlı bağlarla kurulması…

Öykücülüğümüzde evren kuruluşlarına, kişilerin bu evrenlere yerleştirilmesine, bu yöndeki kurulum için yapılandırmaya dönük yazarların getirdiği biçimlendirmelere göz atıldığında öykü edebiyatımızda…

ÖTEKİLER’DEN BİZ’E, BİZ’DEN BEN’E… M.Sadık Aslankara (20.06.2024 YAZISIDIR) 2006 İkinci binin ilk çeyreğinde yayımlananlardan, elime ulaşıp da okuduğum, hatta pek çoğu…

Daha önce kimi yazılarımda aşağıda aldığım sorunsalın dolayımıyla çevrintisinde az gezintiye çıkmadım, önemli bir konu çünkü. Yola koyulan herhangi yazar adayının kendi bireyini kavrayışı, öznelinin…

2004’ün, yani yirmi yıl öncesinin öykü kitaplarını anımsarken, bu tarihi de geçerek yirmi yıl öncelerine geri gidip şöyle kabaca canlandıralım dönemi gözümüzde. 1980’lerden 90’lara geçişi düşünelim…

1990 ortalarında öykücülüğümüzde, “öykü patlaması” olarak başlayıp yazın tarihimizde kendisine yer bulan bu mucizevi kabarış, yayılıp dağılan öyküsel fışkırış okur-yazar ilişkisi açısından da âdeta…

Kimi yazarların, ikinci öykü kitabına, ilk öykü kitaplarının hemen ardından geçtiği gözlendi. Bu olgu, söz konusu patlama ortamında onların öykü sanatına yoğun ilgisinin, öykülemeye odaklanmalarının,…

1990’lardaki âdeta sağanak halinde başlayıp yıllarca süren, sonrasında “öykü patlaması” olarak nitelenen bu verim yüksekliğinin yazınsal alan dışına da taşarak bir yaşam kültürü etkimesinin önünü…

Yazarların öykü sanatına yönelik yaklaşımı, dil, biçem, kurgu bağlamında yönelişleri, izlek, konu yeğleyişleri, dergilerde görünmeleri, kitap yayımlama sıklıkları vb. pek çok başlıkta, elbet bizler de…

1970’lerle 80’lerde önceki yıllardan devralınan bir öykü kavrayışı, bir öyküleme geleneği egemendi enikonu, genelleme anlamında elbette, 1980 ortalarına dek sürdü bu ama tam bu eşikte yine 80…

Cevdet Kudret, Tahir Alangu gibi ustalar, aynı zamanda bir seçki yapısında örneklere yer açarak öykücülüğümüzün ilk dönemlerinden başlayıp 20. yüzyılın ortalarına dek getirdiler denebilir. 1950’lerden…

Sabahattin Kudret Aksal (1920-1993), şair, oyun yazarı, öykücü olarak yazınımızda görece sıra dışı sayabileceğimiz önemli bir imza aslında. Ne ki şiirleri, oyunları kadar öyküleriyle de kendini…

Perşembe Adası (Varlık, 1955), Faik Baysal’ın (1922-2002) otuzlarında bu başlıklı öyküsünü ad alarak yayımladığı ilk öykü kitabı. Faik Baysal, günümüzde genel okur nezdinde yaygın bir bilinirlikle…

Başlıkta, “Entelektüel Koflaşma” biçiminde, görece daha alttan bir biçimlendirmeyi yeğleyebilirdim, buna dönük kararı siz verin yazının sonunda. Bu, daha yakışık alacak.

Günümüz okurunun gereğince tanımadığı, bu yüzden ortalıkta dolaşan kitabın yazarının pek akılda tutulamadığı düşünülebilir ama söz konusu roman eğer Fosforlu Cevriye’yse, bu sözün ardından şunu hemen…

“Öykümüzün Üç Cengâveri” diyorum ya bakmayın böyle söylediğime, biri öyküyü zaten şairliğiyle birlikte sürdürüyor, bana sorulursa üçü de şair derim gönül rahatlığıyla, çünkü birer dil büyücüsü, söz…

“Günümüzde genç yazarlar, kuşaklar boyu gelişen / geliştirilen edebiyatımızdan habersizler. Okurlar da öyle. Gündelik, marka bir edebiyat sürüyor. Geçmişinden kopuk. Yaşam ve toplum gerçeğine…

Çok değil, bir hafta geçti üzerinden, bütün toplumu derinden sarsan bir haberle yüreğimiz ezildi; “Bir günde 8 kadın katledildi,” başlığıyla acı bir haber yer aldı kitle iletişim organlarında. 8…

“Necip Mahfuz’un bir romanını okuyorsunuz örneğin, bunda Mısır’ın bütün bir yüzyılını görebiliyorsunuz. Bizde böyle mi? Yaşar Kemal’e bakıyorsunuz, var mı, yok. Orhan Kemal’e bakıyorsunuz, var mı,…

Bir hanımefendiyle beyefendi eliyle işaret verdi. O anda sormadım adlarını, söyleşi sona erdiğinde tanışırdık nasılsa kaçınılamaz biçimde. Nitekim öyle oldu,  Daha önceden tanımadığım ancak adlarını…

Yaşamda hemen her zaman görülebilen, yoğun enerji toplanması, buna bağlı ortaya çıkan “baskı” ya da “basınç” olarak nitelenip bir tür “katılaşma”ya dönüşebilecek “baskılama”, “baskılanma” olgusunun…

14 Şubat 2017’de Dünya Öykü Gününde, Sevgililer Gününde başlamıştık yayına. 15 Şubatta, önümüzdeki perşembe yazmak yerine 14 Şubatı karşılayan bu hafta kalem oynatayım istedim özellikle.

“İntihal” sözcüğünün havada uçuşup arada birdenbire parlayıp ortalığı bir anda tutuşturuverdiği, farklı kesimlerde eğlenceli tartışmalara yol açtığı, ötesinde ağız dalaşına döndüğü, mahkemelere…

Gazetelerde yayımlanan öyküler, aynı zamanda yazarlarımızın, bu arada öykücülerimizin de en önemli telif kaynağıydı denebilir. Nitekim sonraları Melih Cevdet’ten Cahit Sıtkı’ya Orhan Veli’ye pek çok…

Leyla Burcu Dündar, Edebiyat Sosyolojisi Açısından 90’larda Türk Öyküsü (Hece, 2016) adlı yapıtında “öyküde patlama” olgusuna yoğunlaşırken, veri tabanına yerleştireceği yazarların 1990-2005 arasında…

“Veri tabanında yer alan 437 öykücü içinde 129 kadın, 308 erkek bulunmaktadır.” Buna göre, “…1990’lı yıllarda kitabı yayımlanmış öykücülerin %29.5’i kadın, %70.5’i erkektir.” “Ancak onyıllara göre…

Ne zaman bir “90’lar edebiyatı” lafı geçse, yanı sıra “öyküde patlama” da pilav üstü kuru fasulye benzeri anımsanır, anımsatılır. Artık bu, öyküyle uzak-yakın ilişkisi olan herkes için bildik bir…

Teknedeki hamuru, gereken sürede işlemez, hamura dönük işlemenizi ya da tasarımınızı yine gereken sürede tepsiyle veya başka yolla fırına vermezseniz, bu eyleminizde kayıp, kayıplar yaşanması olası…

Cumhuriyet öykücülüğünü yuvarlamayla cumhuriyetin kuruluş tarihiyle birlikte ele alıp işlemeye girişirsek eğer, bu başlık altında ona da yüzyılı bulan ömür biçmemiz gerekiyor. Yok, eğer 1928 Harf…

Türkçede son yıllarda tanıdığımız önemli yazarlardan biri de Ágota Kristóf (1935-2011) oldu. İkinci Dünya Savaşının, göçmenliğin, kadınlığın, şiddetin acılarını yaşayıp aramızdan ayrılan yazarı biz,…

“Dönemeç” denir ya hani, dışımızdadır, oradadır, pusudaymışçasına öylece bekler, bu yüzden görmezsinizdir de, bir somut nesnedir, olgudur, durumdur vb. öylece  durur, vardır, karşımızda âdeta bizi…

Roman, anlatılan-aktarılanlarla başlayıp biten, farklı kahramanların birbiriyle, olan-bitenle ilişkilerinin dizildiği bir yazın sanatından ibaret değil. Romanın yapıtta kurduğu, bunu dizge halinde…

Üstün Dökmen, son sıralar yayımladığı birbirinden güzel çözümleyici yazılarından birinde, “Sanat sanat için mi toplum için mi,” türündeki o bildik sorudan kalkarak “Reyting mi önemli sanat mı?”…

Ödül kazanmak, ödüle değer bulunmak, ödülü hak etmek, ödülü bileğinin hakkıyla almak, ödüle layık olmak, ödüle hakkını vermek, ödülün gereğini yerine getirmek, ödüle vefa duygusuyla bağlı kalmak……

Herkese Bilim Teknoloji dergisi, “Cumhuriyetin 100.Yılı”na ayırdığı 26 Ekim tarihli 394. özel sayısında Atatürk’ün açtığı Aydınlanma çığırı üzerinde duruyor ağırlıklı olarak. 

2022’nin 10 Kasım tarihli “Bir Yazar Olarak Atatürk” başlıklı “Sayfa Yazısı”nda şu notu düşmüştüm: “Atatürk, cumhuriyetin ilk yazarı.” Böyle bir yargıya varışımda gerekçelerim nelerdi, bunları da…

Bugün 100. yılını kutladığımız Cumhuriyeti kuranların her biri Kuvayı Milliyeciydi. Onları etli-canlı insanlar halinde gözlerimizde canlandırmak güç gelebilir. 1880’ler 90’lar eşiğinde, on dokuzuncu…

İlk kez tam yüzyıl önce basılmış olan Orhan Mithat'ın (1894-1964) Aşk İhtiyacı adlı romanı, bu konuyu yeniden düşünmeme yol açtı diyeyim.

Birilerini, gençleri hele de gençleri suçlayıcı önyargıyla girişiyor değilim yazıya, başlık böyle bir çağrışıma yol açıyorsa bu türden bir niyet taşımadığımın bilinmesini isterim doğrusu işin başında.

Son yıllarda farklı öykü yarışmalarında üstlendiğim seçici kurul üyelikleri, özellikle öykü sanatı açısından bu yarışmalara farklı açılardan yaklaşabilmeme de fırsat tanıdı diyebilirim. Böylelikle,…

“Sanırım pek çok kişi ömrünün talihli bir anında çok etkili tek ürünler verebilecek noktaya gelir. Ama edebiyatı yapan birikim, bu anlık başarılar değil ömürlük çabalarla olgunlaştırılan özel…

Bir yazar, nice yaş da alsa, erişkinleşip nice olgunluğa da ulaşsa yayımladığı ilk kitap, hep ilk kitap olarak kalacak, kayıtlara “ilk kitap” notuyla geçip bu notla anılacaktır, kaçınılmaz bir…

Her birimizin, kendimizi “biz” olmaktan kurtarıp “ben” olmaya doğru yönelerek hayatın içinde kendi yaşamımızı çevirmeye çalıştığımız da bir olgu. Yaptığımız ilk iş ne oluyor peki? Alışkanlıklarımıza…

Sahafla yaptığınız ilk alışveriş, bir ilişkilenişin de önünü açabilir. Çünkü bir-iki yeniden uğradığınızda görüşmeleriniz, esnaf-müşteri ilişkisini aşacaktır kısa sürede, hal hatır sormaktan çıkıp…

Böyleleri, küçük dağları ben yarattım diyen kibirli halleri yanında boş teneke misali aslında nasıl tıngırdadıklarının da ayırdına varamaz bir türlü. Bunların kimileri de “Ağır ol, molla desinler,”…

Gelin şimdi Sait Faik’in “seçki” konusunda yaşadıklarına göz atarak, bir yandan herhangi yazarın kendi öykülerinden yapacağı seçki konusunda ileri geri düşünce üretelim öte yandan bu konuda yapılanlar…

“Antoloji”, kullandığım bir sözcük değil, Allah muhafaza, bir an diliniz sürçer “ontoloji” deyiverirsiniz, eh, o zaman yandı gülüm keten helva.

Anadiliniz Türkçeyse, bu dilde ürün vermeyi sürdürürken diyelim bu arada “kadın” odaklı bir anlatı kurmaya yöneldiyseniz, Virginia Woolf’u kılavuz alarak yapıt üretmeye girişmeniz doğru olur mu?…

Her dilde, o dilin yazınında öncü yazarlar vardır, her dilde yaratılmış edebiyatın, beylik deyişle söyleyecek olursak “motto”sunda vardır bu. Daha sonra gelip ileriki yıllarda kaleme sarılacak kim…

Kişinin yayımlanmış herhangi öykü seçkisine bakıp buna dönük değerlendirmeye girişmesiyle kendisinin bir öykü seçkisi düzenleyip sunması apayrı işler. Öykü alanında geniş bir yelpazeye yayılı…

1990 Kuşağı öykücüleriyle yaşanan son büyük yükselişte, ama daha çok 2000’ler eşliğindeki günlerde öykücülüğümüzde neredeyse alışkanlığa dönüşen önemli bir eylem biçimi olarak yayımlanan öykü…

Yücel Balku, “Sisten Sonra” adlı öyküsünde, anlatıcısını, öykü kişilerinden hareketle düşündürür, iç-sesle ona şöyle söyletir:

1946’da bir gazetede tefrika edildikten şu kadar yıl sonra Eyüp Tosun’un, bin emekle bulup ortaya çıkardığı Melih Cevdet Anday’ın “ilk roman”ı Barem Kanunu (Everest, 2023) üzerine “Kitaplar Adası”nda…

“Anadoluluk” derken, bunu dile getiren ifadeyi payda temelinde aldığımı, “Anadoluculuk” gibi bir kavrayıştan uzak durduğumu belirteyim ilkin. Burada söylenmek istenen, Memduh Şevket Esendal’ın tüm…

Faruk Duman, Türk yazınının doruk yapıtlarından saydığım romanı Sus Barbatus! üçlemesini yayımladıktan sonra, yazınsal açıdan en az bunun kadar, hatta bir başka açıdan, kendi yazınsal yolunun,…

“Yazınsal tayf” deyişi, “yazınsal çokseslilik” söyleyişiyle karıştırılabilir bir çalım, aynıymış gibi algılanabilir pekâlâ, oysa bu iki terimi apayrı düzlemlerde alıp değerlendirmek gerekiyor.

Erhan Bener fotoğraflarının, yapıtlarıyla ilgili broşürlerin vb. yer aldığı, özenle hazırlanmış bir dosya. Rahatsız olduğu dönemdi demek ki yazarımızın. Kısa bir süre sonra da yitirmişiz onu. Ölümü…

Memduh Şevket Esendal (MŞE) öyküsüne farklı bakışlar derken onun öykülerine, öykücülüğüne, dünden bugüne değişen öykü kavrayışımız, algımız temelinde bir bakıştan yaklaşımdan, bu çerçevede yeni…

Her canlı, yaşam kuşatmasının dayattığı bir çevre/dış dünya gerçekliğiyle karşı karşıya, tüm canlılar bunu, kendi anadilinde algılıyor doğallıkla. İnsan da karınca da yosun da, bunu algı çarkına…

Öyküde, hikâye kullanımıma geçerken, önceki haftanın yazısında yer bulan birkaç tümceden kalkarak bunları yeniden biçimleyelim, bu doğrultuda altını çizelim ilkin:

“Öykü”, Arapça “hikâye” yerine, bunun Türkçedeki karşılığı olarak kullanılan bir sözcük. Bu çerçevede dilciler, öyküyle hikâyenin kastedildiğini, hikâyenin de doğrudan öykü anlamına geldiğini…

Çeyrek yüzyıl geçti, Uykusu Sakız’da, Memet Fuat’ın bir sözünü almıştım yorumsuz: "Bu oldukça garip bir tutum. Övünerek söylemiyorum bunları, övünülecek bir şey değil. Yazma gücünüz varsa bunu…

Tiyatro, sinema, resim, müzik vb. alanların sanatçılarına oranla yazarlık, hemen hiçbir özel harcama gerektirmeyen iş bağlamında alınabilir görece.

Ayırdındayım, “ironik” bir başlıkla giriyorum yazıya. Öyle ya doğumunun 140, ölümünün 70. yılında, telif haklarının bile artık kamuya geçtiği bir evrede Memduh Şevket Esendal’ı, “Öykücülüğümüze…

Dıştan bakıldığında, sanki her ülke, sanatsal işleyişini, kendi özgül yapısına dayalı sürdürüyormuş, okur buna göre biçimleniyormuş gibi görünse de artık dünya bütününde kendisine görece yer bulamayan…

Bir yazarın halka dönük yaklaşımla halk romancılığı, halk hikâyeciliği vb. yönsemeleri benimseyip sonuçta salt metin yazımı-metin okutma yetisine dayalı bir ilişki aracılığıyla, doğal yoldan okurla…

Başlangıçta yazı yoktu elbette, eylem vardı yalnız, hareket, devinim yani. Canlı-cansız tüm varlıklar, evrenin işleyişi yönünde bundan etki alıp buna göre tepki veriyordu.

“Anadili”, “anadil” sözcüklerini birer kavram bağlamında temellendirmiş, böyle girmiştik konuya. Sözlü, hatta yazılı anlatım yetenekleriyle çevrelerinde, herkesi ağzının içine baktıracak kertede…

“Sokak Türkçesiyle Yazarlık” başlıklı önceki yazımın ardından, Eva Selin’den okuduğum, “Transmedya Ekosistemine Eleştirel Bir Bakış” diyerek sunulan Transmedya Kültürü (Lejand, 2022) adlı kitabı da…

“Sokak Türkçesi” derken, “sokak İngilizcesi” vb. söyleyişlere benzer bir ayırmadan, kategorize edişten söz ediyorum.

Kanaldan kanala, siteden siteye geçip haberden habere koşuyor, büyük, sonsuz bir acıyla kıvrandığımız halde gözümüz kulağımızı, aklımız ruhumuzu yaşananlardan bir türlü ayıramıyoruz.

Bu haftanın “Sayfa Yazısı”, aynı zamanda yedinci yayın yılımızın da ilk yazısı. Böyle de olsa yazıyı, 6 Şubat 2023’teki depremin ardı sıra hiçbir zaman unutulmayacak acılarla yaşamakta olduğumuz bir…

Kendi payıma, “eleştirmen” olduğumu söylüyor değilim, yazarlığımla ilgili böyle bir niteleme getirmedim hiçbir zaman. Bunu, dışımdakiler söyledi hep. Onlar beni “eleştirmen” olarak görebilir kuşkusuz,…

Salt okuryazarlıkta yaratıcılık, metni derli toplu kurmak ya da okumaya dönük düzen getirici yaklaşım sağlamak türünde bir yaratıcılık olarak kabul edilebilir elbette.

Edebiyat alanında, özellikle öykü, roman türlerine dönük ödüllerle ilgili değinilerim olmadı değil, ancak baştan sona konuya özgülenmiş herhangi yazı kaleme almış değilim bugüne dek.

Maddi varlığını koruyup sürdürebilmek amacıyla sürekli olarak “gelecek”, “geçim”, “iş” kaygılarının pençesinde yeme, barınma, çoğalma dürtüsüyle yaşayan, bu açıdan bakıldığında kimi duyarlıkları,…

Füsun, “küçük insan” derken, “‘küçük insan’ı anlatan her öykücünün küçük insanı başka diyor” ya, edebiyat dünyamızda özellikle Sait Faik’ten Orhan Kemal’e geçen, yazın çevrelerinde “küçük adam” olarak…

Öyleyse “iyi öykü” için yazar ve okur çatalında işlerin olağan bir akışla iyi gitmesi umulur, bir sacayağını oluşturması beklenen üçüncü ayak, sonradan gelecek demektir, yani “öykü sanatı” “öyküleme”.

“Okurluk”, “yazarlık”, ister tek sözcük halinde “okuryazar” karşılığında kullanılsın isterse “okur” veya “yazar” denilerek farklı birer sözcük olarak nitelensin birbiriyle iç içe, anlamdaş düzlemde…

Önceki yazılarımın özeti bağlamında, son ikisini harmanlayıp şöyle bir önermeye varabiliriz: “Cumhuriyet, öykümüzün ulaştığı bugünkü düzeyin ana dayanağı olarak öyküde bir okur pınarı da yarattı…

Bilim, düşünce alanında olduğu gibi her sanat dalında da mayalanmanın ana bileşeni, katıksız bir “özgürlük” hep. Önceki yazımda şöyle demiştim:

İlk öykü kitabı Ah Bayım Ah (Bilgi, 1975)  yayımlandığında yazınımızdaki farklı biçemiyle öykücülüğümüzün 1970’ler yükselişinde rol oynayan kalemlerden Nazlı Eray’ın, bu kez aynı zamanda “Onur Yazarı”…

Her sanatçı, üzerinde çalıştığı her neyse; şiir, öykü, roman veya resim, müzik, tiyatro, sinema ne olursa artık, çalışmasını tamamladığını düşünüp de, buna karar verdiğinde, imza olarak kendisini…

“Sanatın –haydi alanı şimdilik biraz daraltalım: Özellikle de edebiyatın- türlü dallarında zaman zaman tıkanmalar yaşanır ve gözlenir. Kimi zaman çoğaltmacılık ve kemikleşme tehlikesinin çanlarını…

Bir yazar olarak aldığınızda, Atatürk’ün hep aynı sözleri söylediğini ya da değişke bağlamında bunları birbirinin yerine koyduğunu, bu durumun da görece tekdüzelik yansıttığını, hatta üsluba sırt…

Füsun Akatlı, öykücü, oyun yazarı, tiyatrocu Ülkü Ayvaz’ın, İşlerin Yolunda Gitmesine Engel Olan Kim? (1984) adlı öyküler toplamı üzerine kaleme aldığı yazısına şöyle giriyor:

Toplumun bütün kesimleri gördü gerçekliği, olguyla yüzleşti, yüzleşmeyi sürdürüyor. Cumhuriyet, yüzüncü yılına girerken uyanabildiysek ne âlâ! Ama uyanamadıysa eğer, yandı gülüm keten helva. Meğer…

Fuat Uzkınay’dan Nâzım Hikmet’e farklı alanlardan daha pek çok insanın katkısıyla gelişip büyüyen belgesel sinema sanatı, bundan yetmiş yıl önce bir kez daha güçlü bir soluk eşliğinde alevlendi,…

Hep birlikte bunu bekliyormuşuz meğer, karantina günleri hiç mi hiç geri gelmeyecekmiş duygusuyla her birimiz attık kendimizi dışarıya. Sinema kadar tüm etkinlikler de doludizgin bir mevsimden içeri…

Tiyatrolar arka arkaya perde açıyor, sinemalar festivallerle salonları süslüyor. Bütün sanatlar, yaşamın içinden doğdu elbette, bir öykünme, oyun temelinde. Bunlar yaşamın damıtılmasına dönük…