Merhaba!
Aslankara Geliştirilmiş Yazarlık Atölyesi’ne katılacağım. Heyecanlıyım, sevinçliyim. Yenilerde okuduğum bir Çin atasözü diyor ki: “İnsan hayata daha fazla gün veremez ama günlere daha fazla hayat verebilir.” Tam da benim düşündüğüm, yapmak istediğim şey. Atölyeye katılmamın nedenlerinden biri kendimi ve günlerimi zenginleştirmek.
Başka bir neden, işin içinde drama olması. Hayatım boyunca içimde ukte olmuş bir tiyatro sanatçısı olma özlemine ucundan bir cimcik bulaşıvermek. Bakalım nasıl olacak? Bu da bir heyecan konusu benim için. 75 yaşında heyecanlar biter diyenlere yanıtım olsun. (Aslında KAPAK olsun diyesim var ya…yakışmaz dedim.)
Daha başka bir nedenim… bin yıldır okuduğum gazetenin kitap ekinin çok yıldır takibimdeki Kitaplar Adası sayfasında; “bakalım Aslanımkara bu kez kimin ‘verim’ i hakkında ne yazmış diye merakla izlediğim edebiyat yazılarının ustasıyla birlikte olabilmek, ondan feyiz almak olanağı. Eskişehir’de yapılan atölyeyle ilgili yazıları okuduğum zaman içim gitmişti, ben de orada olsam diye. Ankara’da da yapılma olasılığını duyduğum anda ilk parmak kaldıran oldum. Ayağıma kadar gelen bu şans teper miyim!!!
Gördüğünüz gibi yazarlıktan başka herşeyden söz ettim. Elbette daha güzel, daha zengin, daha başarılı yazabilmektir amacım. Bir öykü, iki roman olmak üzere 3 kitabıma karşın kendime yazar diyemedim bugüne dek. Kolay kolay da diyeceğe benzemem. Gerçek yazar olmak öylesine önemli ve yüce benim gözümde. Ama yazmak da müthiş keyifli bir uğraş(mı desem).
Şimdilerde beni zorlayan bir roman yazma çabam var. Zorlu bir format seçtim. 40 sayfa yazdım ama gidişatından emin olamıyorum bir türlü. Altından kalkabilmem için desteğe gereksinmem var, farkındayım. Hem yazasım var hem vazgeçesim. Aslankara atölyesinin beni yönlendireceğini, yüreklendireceğini, ufkumu açacağını düşünmekteyim, ummaktayım.
İşte böyle hocam! Yolumuz açık olsun!
Sevgiyle,
Leylâ Serpil
26.Kasım.2018