Öykü Yarışması
Adnan Özyalçıner
(Aşağıdaki metin, Adnan Özyalçıner’in, Sözcükler dergisinin Temmuz-Ağustos 2019 tarihli 80. sayısında yayımlanan “Düş’ündük’lerimden Kalanlar” başlıklı yazısında, bu başlık altındaki bölümden alınmıştır.)
1953 yılında, lisenin ikinci sınıfındayken kendimi öyküye iyice vermiştim. Kemal Özer de o sıralarda öykü yazmaya başlamıştı. Bu sırada okulda, öğrenciler arası bir öykü yarışması düzenlendi. Kemal de ben de hemen katıldık. Seçici Kurul edebiyat, felsefe hocalarından oluşuyordu.
Yarışma sonucunda, her zaman olduğu, olacağı gibi lisenin her konudaki gözde öğrencilerinden -edebiyatla ilişkisi sonradan sürmeyecek olan- biri, birinci oldu. Kemal Özer ikinci, ben de üçüncü olmuştum. Kemal Özer, benim gözümde şiirde birinciydi. Ama öyküde de beni geçmişti.
Sonradan Sâlim Hocanın dediğine göre, benim de çok sevgili psikoloji öğretmenim olan iyi öğrencilerinden biri olduğum Keyise İdalı Kemal Özer’in daha psikolojik olan öyküsünü desteklemiş, benim öykümüyse argo sözcükleriyle katı gerçekçiliği açısından öğrenci söylemine aykırı bulmuş. Sâlim Hoca da benim gerçekçi bakışımı savunmuş. Sâlim Hoca olmasaydı belki üçüncülüğü de göremeyecekti o günlerde Orhan Kemal’e özenerek yazdığım bu öyküm.
(Yukarıdaki yazı, Adnan Özyalçıner’in, Sözcükler dergisinin Temmuz-Ağustos 2019 tarihli 80. sayısında yayımlanan “Düş’ündük’lerimden Kalanlar” başlıklı yazısının, yukarıdaki başlık altında yer alan bölümünden yazarın ve derginin hoşgörüsüne sığınılarak aktarılmıştır.)