Büyük usta merhaba.
Beni çok çok mutlu eden bir yazı yazmışsınız C.Kitap’ta. Geçen yıllarda sayfanızı okurken içimden hep şu geçerdi; “Benim yapıtlarımdan birinin bu köşede sözü edilir mi acaba?..” Çok çok teşekkür ediyorum.
Gençlik yıllarımda Bolkar (Bulgar) Dağlarını çok dolaştım. Türkü, ağıt, yörük masalları dinledim o zamanki şamanist yörüklerden. Halk Kültürü dergilerinde bunları yazdım. Bir gün o yazılardan birine rastlayan Osman Şahin, “Sende Yaşar Kemal dili var” diyerek beni öykü ve romana yönlendirdi. Köyüm, Osman Şahin ve Özdemir İnce’nin köyleri sacayağındadır, yakındır. Halen yaşamaya çalışan bin yıllık Oğuzca konuşulur buralarda. Yaşar Kemal’i çok sevsem de öykünmedim. Aynı dili konuştuğumuz için benzeşir dilimiz.
Usta’nın “O güzel insanlar, o güzel atlara binip gittiler” dediği gibi; Tanrı, Allah adlarına yabancı, ona “Gökçadırlı” diyen yaşlı yörük nineleri yok artık. Televizyon kültürü ve siyasal islamın olumsuzluğu nedeniyle, torunları saçlarını göstermemek için erkeklerden kaçar oldu. Ben o eski kuşağı tanıma şansına erenlerdenim. Onlardan aldıklarımı yitip gitmeden toplumun belleğine aktarmaya çalışıyorum.
Bu aktarmayı eskiden umutsuzca yaparken, Amasanga ödülünden ve de sizin gibi yazın ustalarının övgü yazılarından sonra daha bir şevkle yapacağım. Saygıyla selamlıyorum sizi yüzü de yüreği de güzel adam.
Turan Ali Çağlar
27.5.2021